Ik ben ook jong geweest (ja toch!) en ik ken dus het gevoel van een prille ruzie die eindigde in: ‘Zullen we vrienden worden?’. Een ‘wiedergutmachung’ die altijd overkwam als mosterd na de maaltijd en nooit lang duurde.
En zo kijk ik naar Facebook, een multitude aan virtuele ‘vrienden’, die bloeien als kool rond verkiezingstijd. Hoeveel ‘vrienden’ heeft een bekend politicus dan niet op Facebook. Een politicus die niet ‘op Facebook is’, is niet mee met zijn tijd. Wie de mails behandelt wil ik misschien niet eens weten. Wat ik wel weet is dat ik dan in een databank terechtkom die mijn vermeende politieke voorkeuren in no time kan analyseren. Men geeft mij op basis van ? (lees databankanalyses) zelfs suggesties van ‘vrienden’ die ik zou moeten toevoegen.
Persoonlijk vind ik het leuk (en niet eens onozel) als mensen de hele wereld willen meedelen dat ze net in bad zijn geweest of een naaktstrand aan zee hebben bezocht (zonder foto’s want er is ook censuur) of met het zoontje naar het voetbal zijn geweest of een verjaardagscake voor grootmoeke hebben gebakken. Ik vind zulke meldingen zelfs moedig en je leert de mensen wat beter kennen, maar toch de nieuwswaarde vind ik persoonlijk gering.
En kritisch beschouwd is dit ook zo met bibliotheken. Volgend tekst trok mijn aandacht: 'Sinds kort kan je als facebookgebruiker fan worden van de Stedelijke Bibliotheek Hasselt. Gewoon zoeken op ‘bibliotheek hasselt’ is voldoende om uit te komen op de juiste pagina. De Stad Hasselt zet haar eerste stappen in de virtuele facebookwereld. " Als organisatie die de nieuwe ontwikkelingen op de voet wil volgen, ziet de bibliotheek in het hele facebookgebeuren een uitgelezen kans om haar leners op de hoogte te brengen van wat er in de bib broeit. Nieuws uit de bib kan via de nieuwe netwerken ook tot bij de niet-bibliotheekgebruiker gebracht worden", klinkt het. Allemaal correct natuurlijk, maar is het niet wat te gelikt? En klinkt het niet als een Web 2.0-missie in geschenkverpakking? En wist je dat een ‘fan’ ook een ventilator/windbuil is?
Wat niet wegneemt dat ik ook ‘fan’ ben van Bibnet en van Digitale Bibliotheek (Nederlands). Vreemd toch. Lijkt me meer nuttig als attenderingsmechanisme.Zo kom ik in no-time aan de weet wat ‘Fundels’ zijn.
Klik op het logo en volgend fragment verschijnt, schitterend toch!
Je vrienden denk ik, kies je zelf en de ‘idolatrie’ ben ik al lang voorbij. Hoewel! Op het eigenste moment luister ik op Last.fm naar Billie Holiday en smelt weg bij ‘Nice work if you can get it’. Een link met de biblioheek of louter toeval? Toch maar aansluiten bij de Billie Holiday fanclub op Facebook of beter op Last.fm dan?
Bibliotheken en facebook: ja of nee? Eén antwoord lijkt me niet gepast. Volmondig ja als het netwerk door de juiste mensen onderhouden wordt, nee als het enkel trendy bedoeld is. In dat geval is het voor de bibliotheek een koekje (cookie) van eigen deeg.
De bedrijfjes die voor derden een Facebook pagina (en blog en Twitter enz.) onderhouden beleven heden gouden tijden.
BeantwoordenVerwijderenBib Kalmthout is intussen uit de fase van experimenteren en zet in op Facebook met een pagina BibKalmthout die toch meerdere keren per week ververst wordt. Eind 2009 gingen we langzaam naar de 300 fans, wat voor een kleine bib niet echt slecht is, denk ik.
BeantwoordenVerwijderen