You Tube: iedereen beroemd

In handen van Google beschikt You Tube over schitterende servers. Geen haperende filmpjes dus of zoekfuncties die niet voldoen. Verstandig zoeken is wel de boodschap.
Verstandig zoeken op ‘You Tube’, are you kidding?' Toch kan het wel.
Stel: je hoort een tune op de radio, maar kent de juiste schrijfwijze van de titel van het nummer niet.

You Tube is je behulpzaam (auto-invulfunctie). Wil je de tekst, de ‘official video’, de acoustische versie, een coverversie?
Bij het zoeken (vul dus eerst iets in wat moet gezocht worden), word je ook geholpen door een bijkomende knop (deze knop wordt dan actief) ‘Geavanceerde opties’ (rechts bovenaan).
Druk hem in en je kan je zoekactie verfijnen.

Zoekmogelijkheden genoeg: hier uitgesplitst op HD-kwaliteit, video van een bepaalde lengte enz. Volledig filmpje of trailer?

Dit brengt je tot de volledige film:



Of tot de volgende trailer:



You tube: station bib

De tube is de ‘underground’, da’s bekend.Je raast in een rotvaart onder de bewoonde wereld door op weg naar…?
Gebruik de zoekfunctie. Die zoekfunctie levert op het eigenste moment voor de zoekactie ‘bibliotheek’ 2180 hits op. Maak je keuze maar besef dat je beter je keuze verfijnt: ‘bibliotheek antwerpen’ geeft 23 hits als resultaat.

Melting pot

You tube is een ‘melting pot’, een smeltkroes van zo ongeveer alles wat in videostreamformaat gratis te bekomen is. Het aanbod is dan ook gigantisch.
Een filmpje op You Tube plaatsen is immers in no-time gefixt en gratis.
De inhoud is wel niet per definitie vrij van reclamedoeleinden.
Het aanbrengen van al dan niet getagde sidelinks (kijk ook hier …) heeft een commerciële achtergrond.
De hele wereld kan meekijken, dus is de privacy snel in gevaar.
In veel gevallen zijn de filmpjes wel een uitstekende didactische tool.
Je kan wel bedenkingen hebben bij het ethisch of estetisch gehalte van sommige bijdragen.Maar voor hedendaagse bibliotheekpromotie is het een prima medium. Get on that train !

Pod- en screencasts: kwaliteit drijft boven

Podcasts: par excellence

Het audio-streaming gebeuren van de podcasts is zeker een mooie toepassing. Podcasts zijn zowel FBI (for broadband internet) als CIA (caught in action). Zo kwam ik op het (vooraf uitgezette) spoor terecht van VVBAD-podcasts, waar ik enkele zeer waardevolle bijdragen aan Informatie 2007 kon beluisteren. Een uitstekend initiatief van ons aller belangenvereniging! Goed opgenomen bovendien en eenvoudig te streamen.
Chapeau!
Ook radiocorifeeën als Pat Donnez en Friedl Lesage laten zich graag inblikken om streamend te worden genoten. Anytime, anywhere zolang de voorraad strekt! Kijk maar eens op www.radio1.be/podcasts en geniet.

Pump it up

Maar let wel op: een radioprogramma van een uur neemt ongeveer 40 Mb ruimte van je harde schijf in beslag. Dit wordt uiteraard meeopgenomen in je maandelijks volume van je dataverkeer.

Wat niet wegneemt (en nu zitten we dichter bij ons bibliotheekhuis) dat een ‘lekker ouderwets’ hoorspel niet zijn mérites verdient in het podcastgebeuren. De blog hoorspel.wordpress.com leidt je rond in de materie en ook bij www.hoorspel.com kan je terecht.


De bomen en het bos

Via een site als Podomatic http://www.podomatic.com/directory vind je een overload aan podcasts. Geen nood, de zoekfunctie helpt je wel. Zo kan je eenvoudig de bibliotheekbijdragen van de Bibliotheek Wetteren opvragen (zoek op ‘Wetteren’) of meer uitgebreid (zoek op ‘library’) en bekom maar liefst meer dan duizend hits.
Ook http:// www.podcasting .be geeft een mooi overzicht in categorieën.
Een overzichtje vind je ook op http://www.journalinks.be/, selecteer het item ‘Podcasts’. Klik door en zo beluister je snel de krant (De Standaard Podcast).http://standaard.typepad.com/dsopodcast/.

Interesse in geschiedenis? De geschiedenissite van de VPRO biedt je een rits aan audiostreams aan. De adressen vind je via http://geschiedenis.vpro.nl/info/23046109/.

Zelf een podcast maken als bibliotheek? Waarom niet, zolang je ‘homemade’ product maar voldoet aan de nodige kwaliteitsvereisten, want ‘the standards are high’.



Screencasts: je presentatie spat van het scherm

Uiteraard zijn screencasts goed inzetbaar voor didactische doeleinden of het gaat om een virtuele biblitoheek(opac)-introductie of om een puur lesgebeuren, maakt niet zoveel uit.
Maar let op: ze mogen nooit saai worden, de instructiefilmpjes ‘X in plain English’ zijn zeer goed en kunnen dus wel als model dienen vind ik.
Samengevat: een goede screencast vergt toch wel wat professionaliteit en didactische inzichten, maar mits deze voldoet aan de nodige basisvereisten is het een ideaal medium voor ‘mobile learning’, 'anyplace, anytime’ als de ontvanger beschikt over de geschikte infrastructuur.
Een ideetje voor bibliotheekopleidingen?

Chat en Twitter: de wereld aan je voeten

Geheime kamers

Chat is een intussen bekend en aanvaard medium. Toch heeft het iets geheimzinnig: werken met een nickname, spieken en rode oortjes halen in geheime chatrooms, halve en hele waarheden uitwisselen één op één, verliefd worden , maar bovenal mits goed gebruik is het ook zeer nuttig. Een afspraak op het laatste moment, een gedachtenwisseling right-in-time, het kan.

Het niveau haalt dikwijls niet de bodemlimiet die we in bibliotheken hanteren: onder-en bovengrens weet je wel en toch is het een nuttig medium voor wie er goed mee omgaat.

Zo kan je online alles te weten komen op je al dan niet urgente vraag via al@din.bibliotheek.nl, de persoonlijke vragendienst van de openbare bibliotheken in Nederland en chat je dan rechtstreeks met ‘de bibliothecaris van dienst’. Ook de rijksuniversiteit van Groningen of de universiteit van Leiden kan je bijvoorbeeld al chattend bereiken.Een eerstelijnsservice dus, maar ook ‘dust in the wind’ (zo vluchtig). Al@din lost dat dan weer mooi op met ‘de vraag van de week’, waarin bijvoorbeeld informatie wordt gegeven over ‘De Mexicaanse griep’. U, de gebruiker, stelt een voor iedereen nuttige vraag en de bibliotheek geeft het antwoord en iedereen kan meelezen. Slim gezien!

Maar ook is chatten een basisvoorziening geworden in de bibliotheken zelf. Bibliotheken leveren de hardware en de breedbandverbinding aan. Over wat en hoe er precies inhoudelijk wordt gecommuniceerd kunnen hele dissertaties over ‘netiquette’ worden gepubliceerd, het ontsnapt toch telkens aan onze controle. Bibliotheken dienen zich hier collectief over te beraden. In grootsteden zijn computerunits binnen bibliotheken vaak verzamelplaatsen voor hangjongeren. De meeste bibliotheken weten er uiteindelijk zeer goed mee om te gaan, maar het spanningveld tussen vrijheid van informatiegaring en -verspreiding en privacy is niet eenvoudig via een regelgeving te neutraliseren.

Chatrooms blijven vaak ‘Microsoft (Hush)rooms’ of kort ‘Mushrooms’, paddestoelen dus waar giftige exemplaren naast zeer voedzame floreren. De vraag is ‘herkent u ze op zicht’?

Bron foto:

http://www.freewebs.com/spikemcruffy/Trippy%20Shrooms%20%28Digital%20Blasphemy%29%281%29.jpg

Follow me

De idee van verleiden en verleid worden is niet nieuw. Volgende tekst uit 'Follow me' van Amanda Lear (was hij/zij vrouw of man?) zegt genoeg ... 'Unbelievable maybe You have a new identity. For a second of vanity I want to change your destiny. Unbelievable maybe. Follow me Follow me. I'll give you antything you want. Your wish is my command if you agree to follow me.'

Een beetje de idee van Twitter natuurlijk, just follow me .... en je wensen worden werkelijkheid. Dat kan (vaak) leiden tot platgetreden paden natuurlijk.

Het is anderzijds wel een uitstekende marketingtool voor bibliothecarissen. Wij verleiden de klant met het aanbieden van op maat gesneden informatielinks en het staat hem vrij ervan gebruik te maken.

En via Twitter maak je ook al snel reclame voor je uitbreidingsactiviteiten: lezingen, boekverkoop, wijzigingen in de bib (openingsuren, opstelling, aanschaf enz.), mogelijkheden legio.

En dan volgt uiteraard de terechte kritiek: ' the essence of Twitter is conversation. Libraries however tend to use it as a broacast mechanism'.

(http://www.infotoday.com/cilmag/may09/milstein.shtml)

Maar hoe schijnbaar ongelimiteerd het er op internet aan toe gaat, toch ligt er altijd een verbod op de loer.

Zie: 'Twitteren mag niet meer van Disney'.

http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/cultuur%2Ben%2Bmedia/film/1.619125

of: 'Politie laat Twitterbericht schrappen'

http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/cultuur%2Ben%2Bmedia/media/091015_Twiiter

Google Docs en Wikis: eenheid in verscheidenheid

Google Docs

Wat hebben een museum en een archief met elkaar gemeen? Buiten het feit dat er verschillende mengvormen mogelijk zijn: archiefmuseum en museumarchief bijvoorbeeld en dat beiden behoren tot de groep van erfgoedbewaarders, op het eerste gezicht niet zo bijster veel.
En toch werken ze samen via Google Docs.
Wij gebruiken de tekstverwerker om online reservaties bij te houden die of via de archiefdiensten of via één van de musea binnenlopen:


De voordelen zijn vanzelfsprekend: iedere medewerker kan, mits hij beschikt over een G-Mail account, eenvoudig op de applicatie inloggen en ‘in real time’ controleren of er nog ruimte is om nieuwe deelnemers toe te voegen aan een bepaalde museumactiviteit, wat de laatste stand van zaken is in verband met een bepaalde inschrijving, de gegevens opvragen inherent aan de inschrijving (inschrijvingsgeld, locatie, uur van aanvang enzovoorts).
Groot voordeel is dat dit kan ‘anytime, anywhere’.
Ieder die ideeën heeft of vragen heeft over deze activiteit kan dit via dit forum kenbaar maken.

Mits correct ingevuld is de informatie altijd actueel. De opsteller of moderator van het document kan vanzelfsprekend ‘just in time’ consulteren of een activiteit al dan niet overbooked is, of het nuttig is ze te annuleren wegens ‘underbooking’, wie welke inschrijving heeft gerealiseerd enzovoort.
Responsablisering is dus makkelijk.
Omslachtige e-mailverzending met versiebeheer wordt hier slim vermeden.
Meer algemeen kan men Google Docs aanwenden voor zowel tekstverwerking, spreadsheets als voor presentaties. Snel wisselen tussen applicaties is een peuleschil, opleuken via een templategallery evenzeer en G-Mail en alle andere Google-projecten zijn interfacegewijs met één muisklik te bereiken.

Misschien was het bedoeling van de Googlemensen om Microsoft een uppercut van jewelste te bezorgen. Of de softwaregigant uit Richmond hiermee in de touwen ligt, valt te betwijfelen. Minpuntjes van het systeem zijn de beperkte mogelijkheden tot het bewaken van de privacy en de veiligheidsvraag die zich stelt bij het bewaren van het materiaal op externe servers (want normaal gesproken zijn het online toepassingen). Bovendien vergt het gebruik van eenzelfde document door verschillende mensen een grote mate van vertrouwen.

Wiki’s: B2B

Wiki’s zijn hypertext-gerelateerd en via browserpagina’s te consulteren.
Wiki’s kunnen ontsporen door gebrek aan centrale controle.
Wiki’s vind ik een ‘honingraatstructuur’ hebben, met de ontwerper, stichter en publicist als ‘bijenkoningin’ , waarbij ijverige darren en werksters materiaal aanbrengen.
Wiki’s zijn meer een ‘community’ gebeuren dan Google Docs.

Bron afbeelding:
http://semanticstudios.com/publications/semantics/images/honeycombbig.jpg

Eindredactie van de ingebrachte stukken blijft een punt van voortdurende aandacht.
Het vrijwilligersaspect maakt dat het afwijzen van inbreng een teer punt is.

Read all about it

In het vakgebied geeft volgende wiki een antwoord op deze vraag: 'Hoe en waarom ben jij eigenlijk in wereld van bibliotheken terecht gekomen?'.

Deze vragen stelden een aantal Britse bibliothecarissen ook aan elkaar en besloten daar Het Library Routes project met bijbehorende wiki van te maken.

En: petje af voor een wikiproject als wikipedia die in no-time uitgroeide tot de grootste encyclopedie ter wereld!

Delicious: it's only words

COOL

Fergie (Black Eyed Peas) is bi. Fergie is hot. Fergie is Fergalicous. en dus ook ‘so delicious'.

Miljoenen mensen komen kijken en 'delicious.com' beheerst het net als Fergie allemaal heel cool. In de woorden van Fergie: ‘I got reasons why I tease ‘em, boys just come and go like seasons’.

Bibliotheekmensen weten het zeer goed: ‘don’t judge a book by its cover’ en dat geldt ook voor delcious.

De verpakking is zo aantrekkelijk: bookmark een url en je krijgt ‘in geschenkverpakking’ een aantal trefwoorden in dezelfde semantische sfeer aangeboden. Social bookmarking want je bent niet alleen, je belandt gelijk in een clubje van geestesgenoten.

SENSES WORKING OVERTIME

Voor die geestesgenoten leg je 'tags', richtingaanwijzende trefwoorden, klaar. Volg het spoor van de broodkruimel en je bent zo uit het bos. Alleen ligt het cyberbos vol broodkruimels die allemaal nieuwe wegen aangeven. ‘Senses working overtime’, want elke nieuwe route kent een nieuw verhaal. Dan maar de weg vragen.

Praatjes vullen geen gaatjes, maar een praatje maken onderweg in het cyberbos kan geen kwaad natuurlijk.

Ik pleit ervoor dat je je bijdrage aanvult met (in gedachten) een top 3 van voor jou belangrijke tags.

Misschien (wie weet) vind je inspiratie in deze account: http://delicious.com/ipenima

Zo word je niet alleen een beetje ouder maar ook een beetje wijzer.

MISSION IMPOSSIBLE

En er is ook nog het probleem van de geloofwaardigheid. Wie bepaalt hoe goed je cybergenoot heeft getagd? Hoe sterk het de ‘us’-stempel draagt (united states, maar ook us), hoe waardevol de tag is? Misschien voel je er meer voor om hem meteen te del(eten) en hoeveel ‘I’ (am the one and only) is er in die tagging geslopen en hoeveel co(mpany)belangen?

Maar los van deze bedenkingen blijft het een schitterende gratis tool die ook nog gelijkgezinden matcht.